BİR KOVA DENİZ
Bir kova deniz bastım kalbime.
Özlemlerimi, sevinçlerimi, üzüntülerimi bir falez kadar keskin traşladım.
Acımıyor artık hiç bir yanım, alıştım.
Bilgelik ve zavallık arasındaki ince çizgide gittim,geldim uzun zaman.
İrade insanı rezil de eder, vezir de.
Sustum, sustum beden dilimin yettiği kadar sustum.
Kararlılığımın gözlerinden öperim, korkmuş, çürümüş yanlarımı güneşle buluşturdum.
Aş istemem, ekmek istemem kimseden.
Uçmayı en çok kendimden ögrendim.
Karnımı doyurmayı.
Paylaşmayı.
Hep yol topladım bağrımda, hep yol!
Sade birini ya da kendimi değil, hayatı sevme telaşındandır koştuğum.
Yakışmadığım yerden hep uzaklaştım.
Arabesk sevmiyorum,ezmeyin hayatı, didiklemeyin gönlünüzü. Yaşamak akıyor damarlarımızdan, layığınca üretmek.
Keşke herkese bulaştırabilsem.
Herkes öldürür sevdiğini, bir öldüm, bin dirildim.
Yeterli güce sahip olmayan ne yapsın?
Yutkunsun, yutkunsun ve şükretsin. Gerçeği, rezaleti görüp doğru yola girmeye meyledene merdivenim ben, üstüme basıp geçsin.
Göğe kadar yükselsin.
Seçebildiğine, seçtiğine, el ettiğine, Selam versin.
Elini şefkatle tutanı dinlesin,herkesin aynı dediği haktır sebeplensin...
Vildan DİNÇ
